نصب وب سرور NGINX بر روی اوبونتو ۲۴.۰۴ یک فرآیند استاندارد است که به راحتی قابل انجام است و به شما امکان می‌دهد از این وب سرور قدرتمند و سبک برای ارائه محتوای وب خود استفاده کنید. این راهنما شما را گام به گام در مسیر نصب و راه‌اندازی اولیه NGINX یاری می‌رساند. NGINX (engine-x) یک وب سرور متن‌باز، پرفورمنس بالا، و بسیار کارآمد است که به عنوان یک پروکسی معکوس، لود بالانسر، و پراکسی ایمیل نیز عمل می‌کند. به دلیل معماری رویدادمحور و غیرهمزمان، NGINX قادر است همزمان تعداد زیادی اتصال را با مصرف کم منابع مدیریت کند، که آن را به گزینه‌ای محبوب برای وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های پر ترافیک تبدیل کرده است. اوبونتو ۲۴.۰۴ (Noble Numbat) به عنوان یک نسخه با پشتیبانی بلندمدت (LTS)، بستر پایداری را برای نصب و اجرای NGINX فراهم می‌آورد. دنبال کردن مراحل زیر به شما کمک می‌کند تا NGINX را به درستی بر روی سیستم اوبونتو خود نصب و پیکربندی اولیه کنید.
بروزرسانی لیست پکیج ها
اولین گام قبل از نصب هر نرم‌افزار جدیدی بر روی سیستم‌های مبتنی بر دبیان و اوبونتو، به‌روزرسانی لیست پکیج‌های موجود در مخازن است. این کار اطمینان حاصل می‌کند که سیستم شما از آخرین اطلاعات مربوط به نرم‌افزارها و نسخه‌های آن‌ها مطلع است و می‌توانید جدیدترین و پایدارترین نسخه NGINX موجود در مخازن رسمی اوبونتو را نصب کنید. اجرای دستور به‌روزرسانی مخازن، لیست پکیج‌های محلی را با لیست‌های موجود در سرورهای مخازن همگام‌سازی می‌کند. این فرآیند شامل بررسی تمام منابع نرم‌افزاری پیکربندی شده در سیستم شما، مانند مخازن اصلی اوبونتو، مخازن Universe, Multiverse و Restricted، و همچنین هر مخزن PPA (Personal Package Archive) که ممکن است اضافه کرده باشید، می‌شود. به‌روزرسانی منظم لیست پکیج‌ها یک اقدام امنیتی مهم نیز محسوب می‌شود، زیرا اطلاعات مربوط به به‌روزرسانی‌های امنیتی و رفع باگ‌ها را نیز در دسترس قرار می‌دهد. بنابراین، پیش از ادامه مراحل نصب NGINX، حتماً این دستور را اجرا کنید تا سیستم شما آماده دریافت پکیج‌های جدید باشد و از هرگونه مشکل احتمالی ناشی از اطلاعات قدیمی پکیج‌ها جلوگیری شود. این دستور نیاز به دسترسی روت دارد، بنابراین با استفاده از `sudo` اجرا می‌شود.
sudo apt updateنصب NGINX
پس از به‌روزرسانی موفقیت‌آمیز لیست پکیج‌ها، اکنون می‌توانید پکیج NGINX را از مخازن رسمی اوبونتو نصب کنید. فرآیند نصب با استفاده از ابزار مدیریت پکیج `apt` بسیار ساده و خودکار است. این دستور به سیستم عامل می‌گوید که پکیج نرم‌افزاری با نام `nginx` را پیدا کرده و همراه با تمام وابستگی‌های مورد نیاز آن، دانلود و نصب کند. وابستگی‌ها شامل کتابخانه‌ها و سایر پکیج‌هایی هستند که NGINX برای عملکرد صحیح به آن‌ها نیاز دارد. ابزار `apt` به صورت خودکار این وابستگی‌ها را شناسایی و نصب می‌کند. پس از اجرای دستور نصب، سیستم از شما می‌پرسد که آیا مایل به ادامه فرآیند و استفاده از فضای دیسک مورد نیاز برای نصب هستید یا خیر. با تأیید این درخواست (معمولاً با فشردن کلید Enter یا وارد کردن حرف ‘y’ و فشردن Enter)، فرآیند دانلود و نصب پکیج NGINX و وابستگی‌های آن آغاز می‌شود. پس از تکمیل نصب، سرویس NGINX به صورت پیش‌فرض راه‌اندازی می‌شود و آماده دریافت اتصالات ورودی است. این نصب شامل فایل‌های اجرایی اصلی NGINX، فایل‌های پیکربندی پیش‌فرض، و دایرکتوری‌های لازم برای ذخیره‌سازی فایل‌های وب و لاگ‌ها خواهد بود.
sudo apt install nginxبررسی وضعیت NGINX
پس از اتمام فرآیند نصب، مهم است که وضعیت سرویس NGINX را بررسی کنید تا مطمئن شوید که وب سرور به درستی راه‌اندازی شده و در حال اجرا است. سیستم‌عامل اوبونتو از `systemd` برای مدیریت سرویس‌ها استفاده می‌کند و شما می‌توانید با استفاده از دستور `systemctl` وضعیت هر سرویسی را بررسی کنید. دستور `systemctl status nginx` اطلاعات جامعی در مورد وضعیت فعلی سرویس NGINX به شما ارائه می‌دهد. این اطلاعات شامل وضعیت سرویس (فعال و در حال اجرا، غیرفعال، یا با خطا مواجه شده)، شناسه فرآیند اصلی (PID)، میزان حافظه و CPU مصرفی، و همچنین چند خط آخر از لاگ‌های مربوط به سرویس است. اگر سرویس به درستی در حال اجرا باشد، شما پیامی مشابه “active (running)” را مشاهده خواهید کرد که نشان‌دهنده عملکرد صحیح وب سرور است. مشاهده هرگونه پیام خطا در این خروجی نشان می‌دهد که مشکلی در هنگام راه‌اندازی سرویس رخ داده است که باید بررسی و برطرف شود. این دستور یک ابزار حیاتی برای عیب‌یابی و اطمینان از عملکرد صحیح NGINX پس از نصب و همچنین در طول زمان است.
systemctl status nginxبررسی نسخه NGINX
علاوه بر بررسی وضعیت سرویس، ممکن است بخواهید نسخه دقیق NGINX نصب شده بر روی سیستم خود را بدانید. دانستن نسخه نصب شده در مواردی مانند عیب‌یابی، بررسی سازگاری با ماژول‌ها یا پیکربندی‌های خاص، و همچنین پیگیری به‌روزرسانی‌های امنیتی اهمیت دارد. دستور `nginx -v` یا `nginx -V` اطلاعات مربوط به نسخه NGINX را نمایش می‌دهد. دستور `nginx -v` فقط شماره نسخه را به صورت خلاصه نشان می‌دهد، در حالی که دستور `nginx -V` اطلاعات بسیار کامل‌تری شامل شماره نسخه، جزئیات مربوط به گزینه‌های کامپایل (configure arguments) که هنگام ساخت پکیج استفاده شده‌اند، و همچنین ماژول‌های کامپایل شده همراه NGINX را نمایش می‌دهد. این اطلاعات برای کاربران پیشرفته‌تر که نیاز به دانش عمیق‌تری در مورد نحوه کامپایل و پیکربندی NGINX دارند، بسیار مفید است. با اجرای این دستور می‌توانید تأیید کنید که نسخه‌ای که انتظار داشتید نصب شده است و همچنین اطلاعات لازم برای بررسی ماژول‌های موجود را به دست آورید.
nginx -vپیکربندی فایروال
پس از نصب و تأیید اجرای سرویس NGINX، گام بعدی اطمینان از این است که ترافیک وب می‌تواند به سرور شما برسد. در اوبونتو، ابزار پیش‌فرض مدیریت فایروال UFW (Uncomplicated Firewall) است که یک رابط کاربری ساده برای پیکربندی قواعد فایروال فراهم می‌کند. به صورت پیش‌فرض، فایروال ممکن است تمام اتصالات ورودی را مسدود کند، بنابراین برای اینکه کاربران بتوانند به وب‌سایت میزبانی شده توسط NGINX دسترسی پیدا کنند، باید صراحتاً اجازه عبور ترافیک وب (HTTP و HTTPS) را از طریق فایروال صادر کنید. NGINX هنگام نصب، پروفایل‌های UFW از پیش تعریف شده‌ای را فراهم می‌کند که پیکربندی قواعد لازم را آسان می‌کند. این پروفایل‌ها شامل مجموعه‌ای از قواعد برای سرویس‌های استاندارد NGINX هستند. قبل از اعمال تغییرات، می‌توانید با دستور `sudo ufw app list` لیست پروفایل‌های موجود را مشاهده کنید. این لیست معمولاً شامل پروفایل‌هایی مانند ‘Nginx Full’, ‘Nginx HTTP’, و ‘Nginx HTTPS’ است که به ترتیب اجازه عبور ترافیک HTTP و HTTPS، فقط HTTP، و فقط HTTPS را می‌دهند. انتخاب پروفایل مناسب به نیازهای شما بستگی دارد، اما معمولاً برای وب‌سایت‌های مدرن که از گواهی SSL استفاده می‌کنند، پروفایل ‘Nginx Full’ گزینه مناسبی است.
اجازه عبور ترافیک NGINX از فایروال
برای اینکه وب سرور NGINX قابل دسترسی از طریق شبکه خارجی باشد، باید قواعد فایروال را برای اجازه عبور ترافیک ورودی در پورت‌های استاندارد وب (پورت ۸۰ برای HTTP و پورت ۴۴۳ برای HTTPS) پیکربندی کنید. با استفاده از UFW، این کار به سادگی با فعال کردن پروفایل NGINX مورد نظر انجام می‌شود. اگر می‌خواهید هم ترافیک HTTP و هم HTTPS مجاز باشد، از پروفایل ‘Nginx Full’ استفاده کنید. اگر فقط به ترافیک HTTP نیاز دارید، از ‘Nginx HTTP’ و اگر فقط به HTTPS نیاز دارید (مثلاً اگر وب‌سایت شما فقط از طریق HTTPS قابل دسترسی است)، از ‘Nginx HTTPS’ استفاده کنید. دستور `sudo ufw allow ‘Nginx Full’` قاعده لازم برای باز کردن هر دو پورت ۸۰ و ۴۴۳ را اضافه می‌کند. پس از اضافه کردن قاعده، توصیه می‌شود وضعیت فایروال را بررسی کنید تا مطمئن شوید که قاعده به درستی اعمال شده است. دستور `sudo ufw status` وضعیت فایروال و قواعد فعال را نمایش می‌دهد. شما باید در خروجی این دستور، قواعد مربوط به NGINX (مانند ‘Nginx Full ALLOW Anywhere’) را مشاهده کنید. اگر UFW فعال نبود، قبل از اضافه کردن قواعد، باید آن را با دستور `sudo ufw enable` فعال کنید و در صورت نیاز اتصال SSH را نیز اجازه دهید تا دسترسی مدیریتی خود را از دست ندهید.
sudo ufw allow 'Nginx Full'sudo ufw statusتست NGINX
پس از نصب NGINX و پیکربندی فایروال برای اجازه عبور ترافیک، زمان آن رسیده است که عملکرد وب سرور را تست کنید و مطمئن شوید که وب سرور به درستی به درخواست‌های ورودی پاسخ می‌دهد. ساده‌ترین راه برای تست، دسترسی به آدرس IP سرور یا نام دامنه مرتبط با آن از طریق یک مرورگر وب است. اگر همه مراحل به درستی انجام شده باشند و فایروال اجازه عبور ترافیک را داده باشد، شما باید صفحه پیش‌فرض خوش‌آمدگویی NGINX را مشاهده کنید. این صفحه نشان‌دهنده این است که NGINX به درستی نصب شده، در حال اجرا است و از طریق شبکه قابل دسترسی است. صفحه پیش‌فرض NGINX معمولاً در مسیر `/var/www/html` قرار دارد و به عنوان صفحه اصلی (index page) برای سرور بلاک پیش‌فرض NGINX عمل می‌کند. اگر آدرس IP سرور خود را نمی‌دانید، می‌توانید با استفاده از دستور `ip addr show eth0` (یا نام رابط شبکه مربوطه) آن را پیدا کنید یا از ابزارهای آنلاین برای یافتن IP عمومی سرور استفاده کنید. مشاهده صفحه پیش‌فرض NGINX تأیید می‌کند که وب سرور آماده خدمت‌رسانی است و می‌توانید اقدام به جایگزینی محتوای پیش‌فرض با فایل‌های وب‌سایت خود کنید یا سرور بلاک‌های جدیدی برای میزبانی دامنه‌های مختلف پیکربندی کنید.
مدیریت سرویس NGINX
مدیریت سرویس NGINX شامل عملیات مختلفی مانند راه‌اندازی مجدد، شروع، توقف، و فعال یا غیرفعال کردن آن هنگام بوت سیستم است. این عملیات برای نگهداری، اعمال تغییرات در پیکربندی، یا حل مشکلات احتمالی ضروری هستند. همانطور که پیش‌تر اشاره شد، اوبونتو از `systemd` برای مدیریت سرویس‌ها استفاده می‌کند و تمام این عملیات با استفاده از دستور `systemctl` انجام می‌شوند. آشنایی با این دستورات به شما امکان می‌دهد کنترل کاملی بر روی وضعیت اجرای وب سرور خود داشته باشید. برای مثال، پس از اعمال هرگونه تغییر در فایل‌های پیکربندی NGINX، لازم است سرویس را راه‌اندازی مجدد یا حداقل تنظیمات را بارگذاری مجدد کنید تا تغییرات اعمال شوند. همچنین ممکن است در برخی شرایط نیاز باشد که سرویس را موقتاً متوقف یا برای همیشه غیرفعال کنید. دستور `systemctl` یک رابط استاندارد و قدرتمند برای تعامل با سرویس‌های سیستمی فراهم می‌کند و استفاده از آن توصیه می‌شود. در ادامه به بررسی دستورات کلیدی برای مدیریت سرویس NGINX می‌پردازیم که به شما در نگهداری و عیب‌یابی وب سرور کمک خواهند کرد.
راه اندازی مجدد سرویس NGINX
یکی از رایج‌ترین عملیات هنگام مدیریت وب سرور NGINX، راه‌اندازی مجدد سرویس است. این کار معمولاً پس از اعمال تغییرات در فایل‌های پیکربندی انجام می‌شود تا NGINX تنظیمات جدید را بارگذاری کرده و با آن‌ها شروع به کار کند. دستور `systemctl restart nginx` سرویس NGINX را به صورت کامل متوقف کرده و سپس دوباره راه‌اندازی می‌کند. این فرآیند باعث قطع موقت اتصالات فعال می‌شود، بنابراین اگر وب‌سایت شما ترافیک بالایی دارد، ممکن است بخواهید از گزینه بارگذاری مجدد تنظیمات (reload) استفاده کنید که باعث قطع اتصال نمی‌شود. با این حال، برای اطمینان از اعمال کامل تغییرات، به خصوص تغییرات ساختاری یا مربوط به ماژول‌ها، راه‌اندازی مجدد توصیه می‌شود. دستور `restart` ابتدا سیگنال توقف را به فرآیند اصلی NGINX ارسال می‌کند و پس از اطمینان از توقف کامل، فرآیند جدیدی را برای NGINX آغاز می‌کند. این فرآیند معمولاً به سرعت انجام می‌شود و وب سرور در کمترین زمان ممکن با تنظیمات جدید دوباره در دسترس قرار می‌گیرد.
systemctl restart nginxعلاوه بر راه‌اندازی مجدد کامل، NGINX از قابلیتی به نام “reload” پشتیبانی می‌کند که به آن اجازه می‌دهد بدون توقف کامل سرویس، تغییرات اعمال شده در فایل‌های پیکربندی را بارگذاری کند. این گزینه برای وب‌سایت‌هایی که نیاز به دسترسی مداوم دارند و نمی‌خواهید اتصالات فعال قطع شوند، بسیار مفید است. دستور `systemctl reload nginx` سیگنال SIGHUP را به فرآیند اصلی NGINX ارسال می‌کند. NGINX پس از دریافت این سیگنال، فایل‌های پیکربندی را دوباره می‌خواند، اگر پیکربندی جدید معتبر باشد، فرآیندهای کاری جدیدی را با تنظیمات جدید آغاز می‌کند و به تدریج فرآیندهای کاری قدیمی را که هنوز اتصالات فعال دارند، خاتمه می‌دهد تا زمانی که تمام اتصالات آن‌ها بسته شوند. این فرآیند باعث می‌شود که سرویس‌دهی بدون وقفه ادامه یابد. استفاده از `reload` به جای `restart` در بسیاری از موارد، به خصوص برای تغییرات جزئی در پیکربندی، توصیه می‌شود.
systemctl reload nginxشروع و توقف سرویس NGINX
کنترل وضعیت اجرای سرویس NGINX شامل قابلیت شروع و توقف آن نیز می‌شود. در برخی مواقع، ممکن است نیاز داشته باشید که سرویس NGINX را موقتاً متوقف کنید، مثلاً برای انجام کارهای نگهداری، عیب‌یابی پیشرفته، یا اعمال تغییرات سیستمی که ممکن است بر عملکرد وب سرور تأثیر بگذارند. دستور `systemctl stop nginx` سرویس NGINX را به صورت مرتب متوقف می‌کند. این دستور به NGINX سیگنال توقف می‌فرستد و به آن اجازه می‌دهد تا اتصالات فعال را به صورت مرتب خاتمه دهد و سپس فرآیندهای خود را متوقف کند. پس از اجرای این دستور، NGINX دیگر به درخواست‌های ورودی در پورت‌های پیکربندی شده پاسخ نخواهد داد.
systemctl stop nginxهنگامی که آماده شدید تا وب سرور را دوباره فعال کنید، می‌توانید از دستور `systemctl start nginx` استفاده کنید. این دستور سرویس NGINX را راه‌اندازی می‌کند. سیستم ابتدا بررسی می‌کند که آیا سرویس قبلاً در حال اجرا است یا خیر و در صورت عدم اجرا، فرآیند اصلی NGINX و فرآیندهای کاری آن را آغاز می‌کند. پس از اجرای این دستور، NGINX شروع به گوش دادن به پورت‌های پیکربندی شده می‌کند و آماده پاسخگویی به درخواست‌های وب می‌شود. استفاده از دستورات `start` و `stop` به شما امکان می‌دهد کنترل دقیقی بر روی زمان فعال یا غیرفعال بودن وب سرور خود داشته باشید و در مواقع لزوم، عملکرد آن را به صورت دستی مدیریت کنید.
systemctl start nginxفعال کردن سرویس NGINX هنگام بوت
به صورت پیش‌فرض پس از نصب NGINX از مخازن اوبونتو، سرویس به گونه‌ای پیکربندی می‌شود که هنگام راه‌اندازی سیستم عامل به صورت خودکار فعال شود. این ویژگی تضمین می‌کند که وب سرور شما پس از هر بار بوت شدن سرور، بدون نیاز به مداخله دستی، شروع به کار کرده و وب‌سایت شما در دسترس باقی می‌ماند. این پیکربندی با استفاده از `systemd` انجام می‌شود و وضعیت آن با عنوان “enabled” یا “disabled” مشخص می‌شود. شما می‌توانید وضعیت فعلی سرویس NGINX را هنگام بوت با دستور `systemctl status nginx` بررسی کنید؛ در خروجی این دستور، خطی مانند “Loaded: loaded (…; enabled; vendor preset: enabled)” نشان‌دهنده فعال بودن سرویس هنگام بوت است.
اگر به هر دلیلی سرویس NGINX هنگام بوت فعال نبود یا شما آن را غیرفعال کرده بودید و اکنون می‌خواهید آن را دوباره فعال کنید، می‌توانید از دستور `systemctl enable nginx` استفاده کنید. این دستور یک لینک نمادین (symlink) در دایرکتوری‌های مناسب systemd ایجاد می‌کند که باعث می‌شود سرویس NGINX در هنگام فرآیند بوت سیستم راه‌اندازی شود. پس از اجرای این دستور، در بوت‌های بعدی سیستم، NGINX به صورت خودکار اجرا خواهد شد.
systemctl enable nginxبرعکس، اگر می‌خواهید سرویس NGINX هنگام بوت شدن سیستم به صورت خودکار راه‌اندازی نشود، می‌توانید آن را با دستور `systemctl disable nginx` غیرفعال کنید. این دستور لینک نمادین ایجاد شده توسط دستور `enable` را حذف می‌کند. پس از اجرای این دستور، در بوت‌های بعدی، سرویس NGINX به صورت خودکار اجرا نخواهد شد و برای راه‌اندازی آن باید به صورت دستی از دستور `systemctl start nginx` استفاده کنید. این گزینه ممکن است در سناریوهای خاصی مانند سرورهای توسعه یا تست که نمی‌خواهید NGINX همیشه در حال اجرا باشد، مفید باشد.
systemctl disable nginxتنظیم بلاک سرور NGINX اختیاری
بلاک‌های سرور (Server Blocks) در NGINX معادل Virtual Hosts در Apache هستند و به شما اجازه می‌دهند چندین وب‌سایت یا اپلیکیشن وب را بر روی یک سرور واحد و با استفاده از یک نمونه NGINX میزبانی کنید. هر بلاک سرور مجموعه‌ای از تنظیمات را برای یک دامنه یا آدرس IP خاص تعریف می‌کند، مانند مسیر فایل‌های وب‌سایت، نام دامنه (server_name)، پورت‌هایی که NGINX باید به آن‌ها گوش دهد، و نحوه مدیریت درخواست‌ها. پیکربندی بلاک سرور برای میزبانی وب‌سایت شما ضروری است، زیرا صفحه پیش‌فرض NGINX فقط یک صفحه خوش‌آمدگویی است و برای محتوای واقعی وب‌سایت شما کاربرد ندارد.
فایل‌های پیکربندی بلاک سرور در اوبونتو به صورت پیش‌فرض در دایرکتوری `/etc/nginx/sites-available/` قرار می‌گیرند. برای فعال کردن یک بلاک سرور، باید یک لینک نمادین از فایل پیکربندی آن در دایرکتوری `/etc/nginx/sites-enabled/` ایجاد کنید. NGINX هنگام راه‌اندازی و بارگذاری مجدد تنظیمات، فایل‌های موجود در دایرکتوری `sites-enabled` را می‌خواند.
برای ایجاد یک بلاک سرور جدید، معمولاً یک فایل با نام دامنه وب‌سایت خود (مثلاً `your_domain.conf`) در دایرکتوری `sites-available` ایجاد می‌کنید. محتوای این فایل شامل دستورات پیکربندی NGINX برای آن دامنه خاص خواهد بود. یک پیکربندی پایه شامل تعریف `server`، مشخص کردن پورت گوش دادن (`listen`)، نام دامنه (`server_name`)، و مسیر ریشه فایل‌های وب‌سایت (`root`) است. همچنین معمولاً بخش `location /` برای مدیریت درخواست‌ها و تعریف صفحه پیش‌فرض (index) اضافه می‌شود.
پس از ایجاد فایل پیکربندی در `sites-available`، برای فعال کردن آن، لینک نمادین را ایجاد کنید:
sudo ln -s /etc/nginx/sites-available/your_domain.conf /etc/nginx/sites-enabled/قبل از راه‌اندازی مجدد NGINX، توصیه می‌شود که پیکربندی جدید را از نظر خطاهای نحوی بررسی کنید:
sudo nginx -tاگر تست موفقیت‌آمیز بود، می‌توانید سرویس NGINX را بارگذاری مجدد کنید تا پیکربندی جدید اعمال شود:
sudo systemctl reload nginxبه این ترتیب، NGINX آماده میزبانی وب‌سایت شما از طریق بلاک سرور جدید خواهد بود. بلاک سرور پیش‌فرض NGINX معمولاً در فایل `/etc/nginx/sites-available/default` قرار دارد و با ایجاد لینک نمادین آن در `sites-enabled` به صورت پیش‌فرض فعال است. شما می‌توانید این بلاک سرور پیش‌فرض را غیرفعال کنید (با حذف لینک نمادین آن از `sites-enabled`) تا تداخلی با بلاک سرورهای جدید شما نداشته باشد.
sudo unlink /etc/nginx/sites-enabled/defaultو سپس دوباره پیکربندی را بارگذاری مجدد کنید.
sudo systemctl reload nginxپیکربندی بلاک سرور امکانات بسیار گسترده‌ای دارد و می‌توانید تنظیمات پیشرفته‌تری مانند SSL/TLS، فشرده‌سازی Gzip، کشینگ، و مدیریت خطاها را در آن اعمال کنید. تسلط بر پیکربندی بلاک‌های سرور بخش مهمی از مدیریت وب سرور NGINX محسوب می‌شود.
سوالات متداول
محل فایل های پیکربندی NGINX در اوبونتو کجاست؟
فایل‌های پیکربندی اصلی NGINX در اوبونتو در دایرکتوری `/etc/nginx/` قرار دارند. فایل اصلی پیکربندی `nginx.conf` است و فایل‌های مربوط به بلاک‌های سرور (Virtual Hosts) در دایرکتوری‌های `/etc/nginx/sites-available/` و `/etc/nginx/sites-enabled/` نگهداری می‌شوند.
چگونه NGINX را از اوبونتو حذف کنیم؟
برای حذف کامل NGINX از اوبونتو، می‌توانید از دستور `sudo apt purge nginx nginx-common` استفاده کنید. این دستور علاوه بر حذف پکیج‌های NGINX، فایل‌های پیکربندی آن را نیز حذف می‌کند. پس از آن، می‌توانید با دستور `sudo apt autoremove` وابستگی‌هایی که دیگر مورد نیاز نیستند را حذف کنید.
پورت پیش فرض NGINX چند است؟
پورت پیش‌فرض NGINX برای ترافیک HTTP پورت ۸۰ و برای ترافیک HTTPS (در صورت پیکربندی SSL/TLS) پورت ۴۴۳ است. این پورت‌ها استانداردترین پورت‌ها برای سرویس‌دهی وب هستند و NGINX به صورت پیش‌فرض بر روی آن‌ها گوش می‌دهد.
بلاک سرور NGINX چیست؟
بلاک سرور در NGINX (معادل Virtual Host در آپاچی) یک بخش از پیکربندی است که نحوه پاسخگویی NGINX به درخواست‌های مربوط به یک دامنه یا آدرس IP خاص را تعریف می‌کند. این بلاک شامل تنظیماتی مانند نام دامنه، مسیر ریشه وب‌سایت، پورت‌ها و قواعد پردازش درخواست است و امکان میزبانی چندین وب‌سایت روی یک سرور فیزیکی را فراهم می‌کند.
